
Είδαμε ξανά όμορφες ενέργειες, αυτοματισμούς, αλληλοκάλυψη, πίεση ψηλά ως τα όρια της περιοχής του αντιπάλου και πολύ πιο ικανοποιητική αμυντική λειτουργία.
Η ΑΕΚ ήταν ξανά ομάδα με διάθεση να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, να κρατήσει τη μπάλα περισσότερο στην κατοχή της σε σχέση με τον αντίπαλο και να τον πιέσει δυνατά και σε κάθε χώρο όταν εκείνη έχανε τη μπάλα.
Ως στοιχεία καθοριστικά για τη μετάλλαξή της σε σχέση με το προβληματικό σύνολο της περυσινής περιόδου _ διότι ναι μεν είναι νωρίς για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, όμως κάποια πράγματα φωνάζουν από μακριά ότι έχουν διαφοροποιηθεί ανεπιστρεπτί _ θα μπορούσε κανείς να καταθέσει την επιβλητική παρουσία του Λυμπερόπουλου, την εμφανής αλλαγή διάθεσης του Σκόκο και την ηγετική παρουσία του Δέλλα που είναι ο προπονητής μέσα στις γραμμές.
Και ακόμα, σε ομαδικό επίπεδο πλέον, τη συνοχή (σαν μια βεντάλια που κλείνει) όταν η ομάδα καλείται να αμυνθεί και να επανακτήσει την μπάλα, τη σωστή απόσταση ανάμεσα στις γραμμές, τη διάθεση για συνεργασία. Σύμφωνοι, η ΑΕΚ δεν έγινε υπερομάδα από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο ας εξετάσουμε κάποια πράγματα που αφορούν στον αγώνα, περισσότερο ενδελεχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου